Umut Tarlaları

Portekiz’in güneyindeki Alentejo eyaleti, verimli toprakların göz alabildiğine uzandığı bir bölgedir. Bir yanda büyük çiftlik sahipleri, öte yanda yoksul tarım işçileri yaşar buralarda. José Saramago Umut Tarlaları’nda, Alentejo eyaletinde yaşayan ve hayatta kalma savaşı veren bir ailenin öyküsünü yirminci yüzyılın başından alarak 1974 Devrimi’nin öncesine kadar getirir. Yoksul halkın sömürücü güçlere ilk başkaldırışından, Portekiz’deki ilk örgütlü greve giden süreç içinde, tutuklanmaları, kovuşturmaları, zulüm ve işkenceleri, ama ille de yoksulluk ve haksızlıkları anlatır. Nobel ödüllü Portekizli yazar Saramago tarihi sıradan insanların beklentileri ve umutları ışığında sorgular ve yepyeni bir açıdan bakar yaşananlara. Umut Tarlaları, alaycı ve Barok üslubuyla, zengin diliyle özgün ve unutulmayacak bir yapıt.

Buğday olgunlaştı, ama biçilmedi. Hasat engelleniyor, erkekler iş sorunca, iş yok, deniyor. Ne demek oluyor bu, özgürlük buymuş demek, Afrika’da savaş bitmek üzere, burada arazide devam ediyor. Değişimler ve umutlardan o denli çok söz edilmişti ki, askerler kışlalarını terk etmişti, topları okaliptüs dalları ve kan kırmızısı karanfillerle
süslemişlerdi, korkmayın, kızıl deyin senhora, artık buna izin var, radyo ve televizyonda sürekli demokrasiden ve öteki haklardan söz ediliyor, ama ben iş istiyorum ve bulamıyorum, bunun ne biçim bir devrim olduğunu bana kim açıklayabilir.